زندگان جاوید

نه زیر علم رفتن کسی خوب است نه برای مظلومیتی کسی گریستن، که مظلومان عالم زیادند و در سوگ هرکدامشان بشینی به دیگری ستم روا داشته ای، خصوصا آن ها که بی نام و گمنام مرده اند، زنان و مردان بی شماری برای آزادی و افتخار ملت خویش جان داده اند و بی نام و نشان مانده اند، این متن را برای او  که هزار سال قبل رفت و در رفتنش اما و اگر زیاد است نمی اورم، برای آنان می آورم که رنج بودن و خاموش بودن برایشان سخت تر  از نبودن و رفتن است، آنان که پلیدی را می بینند و مجبورند سکوت کنندو این سکوت مانند خوره روح و جانشان را نابود می کند.  

" آنها که تن به هر ذلتى مى ‏دهند تا زنده بمانند، مرده ‏هاى خاموش و پلید تاریخند و ببینید آیا کسانى که سخاوتمندانه با حسین به قتلگاه خویش آمده‏اند و مرگ خویش را انتخاب کرده‏اند - در حالى که صدها گریزگاه آبرومندانه براى ماندنشان بود و صدها توجیه شرعى و دینى براى زنده ماندن شان بود - توجیه و تأویل نکرده‏اند و مرده‏اند، اینها زنده هستند؟ آیا آنها که براى ماندن‏شان تن به ذلت و پستى، رها کردن حسین و تحمل کردن یزید دادند، کدام هنوز زنده‏اند؟ هر کس زنده بودن را فقط در یک لَشِ متحرک نمى‏بیند، زنده بودن و شاهد بودن حسین را با همه وجودش مى‏بیند، حس مى‏کند و مرگ کسانى را که به ذلت‏ها تن داده‏اند تا زنده بمانند، مى‏بیند. "

حسین وارث آدم- دکتر علی شریعتی

.

.

.

.