بیست ودوسال بیشتر نداشت. تنها پسر ِنان آور خانواده ای فقیر در قزوین بود، همین دیروز – شنبه – ساعت نه و پانزده دقیقه بامداد، بی آنکه سخنی بر زبان بیاورد، بین ایستگاه مترو و دیوار مجلس یک بطری بنزین روی خود ریخت و خود را به آتش کشید. " محمد قنبری" هنگامی که در آتش می سوخت،داد زده بود: "بیکارم، بی پولم، بدبختم. " آنان که به نجاتش شتافته بودند، آخرین کلماتی که از او شنیده بودند، این بوده: "سوختم، سوختم، آب آب."
رویم نیامده، با صدا و بی صدا طلب عفو کنم، وقتی می بینم و سکوت می کنم، می دانم از دستم کاری بر نمی آید، همانطور که نتوانسته ام، بر حسین اشکی بریزم در حالیکه می دانم مظلومان بی شماری، در سکوت جان می دهند بی آنکه کسی بر آنها اشکی بریزد و ترحمی کند. کدام شانه ای، تحمل ِ دیدن ِ این همه رنج ِ آدمیان را دارد...
کاش این چیزها را نمی فهمیدم.کاش معنی این حرفها را نمی دانستم.کاش خیلی چیزها را درک نکرده بودم....اما..........
روزی که به این فکر کردم که قبطه می خوردم به حال جنازه ای که کنارم بود...ندایی درونی به من گفت آن کسی که مرد دیگر هیچ کاری از دستش نمی آید....حتی اگر بداند چه باید کرد....حتی اگر رنج عزیزانش را ببیند....حتی اگر بخواهد......
مرگ برای من پاک کردن صورت مسیله بود....نه حل آن ....آنجا که از فرط استیصال یادم رفته بود که دستی که مرا آفرید همان دست مهربانی بود که همیشه مراقب من است....
آری....آدمهای زیادی هستند که گاه به استیصال می رسند! کم نیستند! اما چاره ای جز تلاش و امید نیست....چاره ای جز استفاده از همه توان نیست....
به من خرده نگیرید....به هیچ چیز جز لطف خدا مطمین نیستم....
خدا عاقبت همه مان را بخیر کند
حالا که می فهمی و می بینی، چاره اش چیست؟؟
مانند کشیش ها حرف می زنید و روحانی ها، شاید ظرفیت انسان ها در برابر سختی ها محدود نباشد، اما اطمینان دارم که ظرفیتش در برابر بی عدالتی محدود است و قیام می کند، یکی قیامش می شود افسرده گی و دیگری خودش را آتش گرفتار می کند به امید بیدار کردن دیگران...
به اعتقاداتشون انشالله در جسم دیگه ایی که متولد میشه ؛ امیدوارم نه بیکار باشه نه بی پول و نه بدبخت .
نمی دونم اعتقادشون اینطور هست یا نه، امیدوارم راحت مرده باشه و زجر زیادی نکشیده باشه....
چقدر غم انگیز زنده است یا مرده ؟
اگر زنده است خدا بهش رحم کنه شفاش بده و از درد و سوزشش کم کند و بهش همتی بده برای ساختن زندگی بهتر و خدا هم کمکش کنه
اگر هم مرده که خدا رحمتش کنه و به خانواده صبر بده و خانواده را از فقر و بدبختی دور کنه
با مرگ دردی از دردهای خانواده اش کم نکرد فقط خودش را از بار مسئولیت خالی کرد من با خانم دکتر موافقم
فوت کرد، همان شب.
رفتنش برای خانواده اش سخت می شود، روزگار را به سختی سبری می کردن و حالا سخت تر هم شده..
من به سهم خودم.....شما به سهم خودتون....وظیفه داریم.....در حد توان....برای رضای خدا
شما بگویید به مانند کشیش و روحانی
من می گویم بخاطر روحی که در من دمید
شاید اونقدر شنیدم که زنها از مشکلات زندگی این کار رو کرده اند که دیگر برایم شنیدن خوسوزی یک مرد تلقی ادامه ی سختی دنیا باشه....
زنهایی که در جامعه ما زندگی می کنند....
و البته در بعضی فرهنگها بیشتر.....
ناخوشی ها کم نیستند....نمی دانم تا کجا خواهیم دوید!؟فقط عاقبت بخیری از خدایی که عاقبت را می داند...
در کشور، این شرکت سهامی بیکار، بی پول، ... روز به روز دارد بزرگتر می شود و هرچقدر برای بهبود وضعیت سهامش را می خریم، بهبودی در احوال مردم نمی بینیم، مشکل با این چیزها حل نمی شود، باید طرحی نو در انداخت.....
حقیقتش حرف های یتان در اینجا، چه در وبلاگ تان، به واعظان مسیحی بیشتر شبیه است تا معممان مسلمان، این ها بیشتر به ترس و خشونت و جنگ وعظ می کنند تا مدارا و مهربانی...
راست می گویید، مشکلات مردها در این جامعه کمتر است و زنان مشکلات بیشتری دارند، اگر مردها یکی دو مشکل دارند، زنان هزار و یک مشکل....