نوستالژی کودکی

بچه که بودیم همه چیز قاچاق بود یا ممنوع، لبخند، پیراهن آستین کوتاه، شلوار لی، لاک، آرایش. هرچیز ممنوعی سر به بازار سیاه در می آورد و می شود، قاچاق، یکی از این قاچاق ها نه مواد مخدر بود نه مشروب و نوار، یک مجله ی کارتون کودکانه بود به نام تن تن. هرچه از این مجله بود در دوره ی شاه سابق یا چاپ شده بود یا وارد، بعد انقلاب از این دست به آن دست مخفی می گشت، آن زمان ها یکی از تنها ترین چیزهای کودکانه بود، حس عجیبی بود داشتنش، می توانستی بین دوستانت پُز بدهی که چند تا از این مجله ها داری و حسرت بقیه را بر انگیزانی.  قیمتش گران بود، انقدر که پول جیبی های چند وقتمان را جمع می کردیم برای خریدنش، دورانی بود کودکی مان، بُمب، موشک، کمیته، قلک های جبهه، سرودهای انقلابی ِ ص ُبحگاه مدرسه و تن تن.

امروز در انتشاراتی ای بودم، یک جلد آن از در انبار لابلای کتاب های قدیمی جا مانده بود، خریدمش به قیمت چهار هزار تومان.