نوروز 93

اجازه دهید رسم ادب را کنار بگذارم و برای سال جدید؛ آرزویی از طرف خود، برای همه ی کسانی که دلـــفــــیـــن را می خوانند، داشته باشم، آرامشی است که از راه ِ  رسیدن به آگاهی ای درونی، آدمی را از تمامی قید و بندهای این دنیای ِ مادی ِ مقایسه گر رها می کند و همچو پرنده ای سبک بال و مسافری کم توشه می سازد، که آدمی در چنین شرایطی اگر سلامت باشد و نباشد، اگر در شادی و غم؛ ثروت و فقر و هر تغییر دیگری قرار گیرد، همچو دریای ِ بیکرانه ای خواهد بود که مسایل و مشکلات زندگی، اندکی آرامش وجودش را بر هم نخواهد زد. 

باید گذشت ، رها کرد، آرام بود
و ایمان داشت که زندگی در دنیا بی حساب نیست،،
(احمد محمود)

ارادتمند شما و نوروز مبارک . 

بگذار که بر شاخه این صبح دلاویز

بنشینم و از عشق سرودی بسرایم

من نیز چو خورشید دلم زنده به عشق است

راه دل خود را نتوانم که نپویم

هر صبح در آیینه جادویی خورشید

چون می‌نگرم او همه من، من همه اویم

او روشنی و گرمی بازار وجود است

در سینه من نیز دلی گرمتر از اوست

او یک سر آسوده به بالین ننهاده‌است

من نیز به سر می‌دوم اندر طلب دوست

ما هر دو در این صبح طربناک بهاری

از خلوت و خاموشی شب پا به فراریم

ما هر دو در آغوش پر از مهر طبیعت

با دیده جان محو تماشای بهاریم

ما آتش افتاده به نیزار ملالیم

ما عاشق نوریم و سروریم و صفاییم

بگذار که سرمست و غزلخوان من و خورشید

بالی بگشاییم و به سوی تو بیاییم

.

.

.

.

.

.

.