عصر یک روز اسفند، ساعت کار تمام شده، در دفتر نشسته ایم، من و آقای گـــاف* تنها، دارد فکر می کند، به چیزی خیره شده و گویی دارد اتفاق های امروزش را مرور می کند، با لب هایش بازی می کند و مز مزه، که بگوید: " بعضی فکر می کنن با شلوغ کاری و جار و جنجال و داد و بیداد و دعوا، می شه مسایل رو حل کرد و کار رو جلو برد، باید با زبون طرف رو طوری سرویس کنی که طرف برات دولا راست شه و فرش قرمز پهن کنه....
.........................................................
* آقای گـــاف که مــــد نظرتان هست و ادبیاتش، پس خُرده نگیرید.
**آن قسمت "بــــیـــــب " را خواستم، اصطلاحی مودبانه تر بگذارم، دیدم با این اصطلاح؛ کاری می کنم تا این جمله ها برای همیشه در ذهنتان حک شود و در این مواقع، بجای توسل به زور، دنبال راه حل دیگری بگردید.
** خانه پدری شان را داده اند پیمانکار بسازد، می گوید وقتی پیمانکار کاری را درست انجام نمی دهد، برادرم دعوا می کند، در حد کتک کاری، من با زبون یک کاری می کنم دو برابر بیشتر برامون کار کنه،، راست می گوید، زبان چرب و نرمش را دیده ام، وقتی می رود بانک، طوری برای رییس حرف می زند که رییس وامی که به هیچ کس نمی دهد را به او اختصاصی می دهد و موقع رفتن برایش بلند می شود، در حد دولا و راست....
***این توصیه ی آقای گاف پنجاه ساله را جدی بگیرید.
.
.
.
.
.
.
زبون چرب و نرم داشتن هنریه که هرکسی نمیتونه داشته باشه اما اونایی که مثله آقای گاق دارن خوب براشون کار راه اندازه
من از آدم های چرب زبان اصلا خوشم نمیاد
با قسمت اول و دوم حرفت موافقم، اما چرب زبان داریم تا .....، چرب زبانی ایشون چندان بد هم نیست و بسیاری از اختلاف ها را با همین زبان حل کرده....
آدمای چرب زبون دل و زبونشون یکی نیست اما همیشه کارهاشون خیلی بهتر از بقیه پیش میره, روی من که کاملانتیجه ی معکوس داره
می تونه یکی هم باشه، می تونی هم مثبت نگر باشی هم چرب زبون، اونموقع دل و زبونت یکی می شه ....
خیلی با این حرف موافقم...البته بعضا کار با زبون خوش جلو نمیره، و یاسین به گوش...خواندن میشه! و بعضا هم آدم ها گوش شنوا ندارند و حتی بحث هم نمیشه کرد باهاشون!که در این صورت بهتره آبرومند خودت کار رو انجام بدی!
اولین بار است که موافقتان را با خودم می بینم، در طول این یک و نیم ساله !! بخاطر این موافقت، من هم با بخش دوم حرف های شما موافقم !!
یه مشورت : فرض کن سالها پیش در حق یکی جفا کردی یا حقش رو به نوعی ضایع کردی یا به حقش تجاوز کردی ، یه چیزی توی این مایه ها. سالها این گوشه ذهنت اذیتت کرده حالا تصمیم داری از اون شخص معذرت خواهی کنی ولی نمی دونی که برخوردش چه جوریه و چی در موردت فکر میکنه و اصولا بعد از گفتن حرفت ، دیدش نسبت به تو چه تغییری میکنه . خب حالا شما باشی چیکار میکنی؟! بهش میگی و اعتراف میکنی؟! نمیگی بهش و میذاری همین شرایط ادامه داشته باشه ؟! کلا چیکار می کنی یعنی کدوم بهتره : گفتن یا نگفتن ؟!
اینجور مواقع بهتره همین مشورت رو با خودش بکنی و بعد یک مورد مشابهش رو به خودش بگی، ببینی عکس العملش چطوره، اگر شدید بود یا متوجه شدی با شنیدن نمونه واقعیش و در مورد خودش ناراحت می شه و برای تو اثرات منفیش زیاده، بهتره نگی، یعنی که زمانش فرا نرسیده،،،اما در کل این مسایل رو هرچقدر صبر کنی و دیرتر بگی بهتره، درباره ی ذهنت سعی کن زیاد بهش فکر نکنی...
حتما یاد بگیر ، و حتما هم به ما یاد بده .
چون حدس می زنم این آقای 50 ساله ، کارهای اتیکتی رو انجام میده و لجستیک ، و نه چرب زبونی حال بهم زنی .
البته احترام موهای سفیدش و سنش هم هست که افرادی مثل من در هر صورت فرش قرمز پهن می کنند .
اون هایی که رشته ی مدیریت بازرگانی هستند توی دانشگاه بهشون یاد میدن چطوری چیزی رو درخوراست کنند .
----
* میثم :- گفتن بهتره .
یعنی من بلد نیستم
مهندسه برقه و بیشتر در کار نظارت و ....، اما بخاطر تجربه اش در همه کارها ازش استفاده می کنن....
پس ما هم بریم چند واحد کنیم