چون پرده در افتد نه تو مانی و نه من

دیده بودم در معامله لابی می کنند، دیده بودم دلالان مسکن با خریدار یا فروشنده لابی می کنند و قیمت را به سمت کسی می برند که درصدی از سود را به آنها دهد، و همه جور لابی دیگر؛ الا،  زمانی که صبح آقای " ر " را لبخند زنان دیدم، دلم زودتر از شکوفه دادن غنچه های بهاری شکفت و با خود فکر کردم، که حتما یاری که او را در نیمه راه رها کرده، دوباره دلش به دل آقای " ر " رضا شده، گفتم، بوی خوش بهار می آید و خبرهای خوب، لبخندت حاکی از رضایتی درونیست، گویا یار از نیمه راه بازگشته و در آغوشت جای گرفته و داری گیسوانش را نوازش می کنی؛ کجایی؟؟ که این روزها برای تو و همه ی عاشقان است...

هنوز لبخند کش دار و حاکی از رضایت بر لبانش هست؛؛؛ همه ی روزها زیبا است و همه اش متعلق به عاشقان، مهم نیست که عاشق باشی یا نباشی، مهم رضایتی هست که در قلب آدمی وجود دارد و سروتونینی که از این رضایت در مغزت ترشح می شود و احساس سرخوشی ناشی از آن، مهم  نیست که بعد از یک باران بهاری تنفس کنی یا در هوای وارونه ی زمستانی تهران، شاید هم قلبت گرفته باشد و سکته کرده باشی و در حال اهتزار، اما قلبت، همان قلب ِ به درد آمده ات می تواند اقیانوس بی کرانه ای باشد که در آن لحظه آرام شده باشد و در حالی که با برانکارد، پرستارهای نگران برای احیا می برندت، تو آرام باشی و وسیع.

می پرسم، چه شد، چه خبر، این همه نباف، خنده هایت چیز دیگری می گوید و این حرف ها امیدم را کمرنگ می کند..

رفتنش برایم سخت بود و هرچه تلاش کردم برنگشت، هر سازی زدم، هر طور که بلد بودم رقصیدم، اوایل که از جدایی می گفت، چندان محکم نبود، اما زمان که گذشت مصمم تر شد، در برابر حرف های منطقی ام، تنها پاسخ کوتاهی بود، نمی خواهم، نمی تونم، ناذاحتم کردی و ....فکر می کردم، در برابر دختری به شدت عاطفی و احساسی قرار دارم که از من رنجیده و رنجشش آنقدر بوده که اینطور می کند، نازش را کشیدم، خریدم، به این امید که دل شکسته اش را ترمیم کنم، اما هرچه کردم او نامنعطف تر و سر سخت تر می شد، تا اینکه خواستگار جدیدش آمد، یعنی خبرش برای من جدید بود و من دیگر کنار کشیدم، که نمی توانستم مانند مجنون ها به دورش بگردم و برایش مزاحمت ایجاد کنم، که نه در شان من بود و نه شایسته ی او. خود را بسیار نکوهش کردم در این مدت، بسبب خودم، که چرا نتوانستم بدستش بیاورم و چرا به معیارهایش نزدیک نشدم، چرا گذشته را طوری ساختم که امروز در مقابل بخشی از آن نتوانم پاسخگو باشم و سرزنش ها را نصیب خود کرده و شکوه و احترام را برای او.

تو تا اینجا را می دانستی مانند من، که همه اش را کم و بیش برایت تعریف کرده بودم و خودم  تا همین چند روزز پیش تا اینجای ماجرا را می دانستم، اما در این چند روز گذشته حقایق دیگری هم برایم آشکار شد.

او درست در زمانی که آتش عشق ما شعله ور بود، با فرد دیگری هم وارد گفتگو می شود و به دلیل موقعیت های بهتری که او داشت و خواهد داشت، با خودش محاسبه کرده، بهانه ای که من به دستش دادم را آنقدر بزرگ کرد، که فکر کردم واقعیت است، در حالی که بهانه ای بود برای جدایی و وصال به دیگری، و وقتی رابطه مان را به سردی نزدیک می کند، ورود شخص سوم را اعلام و پیش بینی می کرد که من کنار می روم لا اقل تا زمانی که تکلیفش با سوم فرد مشخص شود.

ابتدا که فهمیدم، خشمگین شدم، ناراحت، آنقدر خشمگین که می توانستم تمامی حرف های رکیکی را که تابحال در زندگی نزده ام به او بزنم، بعد تر آرام شدم و غم و اندوه و ناراحتی ناشی از خیانتی را حس می کردم، حس می کردم بازیچه شده ام و با من معامله شده، حس بد قرار گرفتن در ترازو، کشیده شدن و بعد جنس سنگین تری را برداشتن، امروز صبح می خندم، خنده ای از حس رضایتمندی تمام شدن دوستی و عشق بازی با یک سوداگر، که انسان ها را به مال و موقعیت اجتماعی شان ارزیابی شان می کند و اقدام به انتخاب، انسانیت ؟؟؟ امروز یک حس خوب هست، حس ِ خوب فهمیدن دلیل ِ انتخاب نشدن، که ایراد نه از من، از آدم مادی ای که در حرف همه اش صحبت از انسانیت و معیارهای اخلاقی می کرد و در عمل،،،،،و امروز یک حس ِ خوب ِ آرامش است، آرامشی که شاید هرگز با چنین شخصیتی بدست نمی آوردم، آرامشی که مدت ها او از من ربوده بود.

.

.

.

.

.

.